Het lijkt wel gisteren dat we hier aankwamen in onze geliefde stad Alicante. En plots is het al half december! Het einde van de Erasmuservaring komt in zicht (nooooo). We hebben dus steeds minder tijd om onze Spaanse wishlist af te werken. Gelukkig konden we onlangs Sevilla en Córdoba van ons lijstje schrappen. Twee fantastische steden vol prachtige mensen, geweldige restaurantjes, beeldschone gebouwen en schitterend weer.
Sevilla, mi amor
In de nacht van donderdag 29 november op vrijdag 30 november zijn we om 3 uur ’s nachts (JA DRIE UUR WTF) met de ESN groep van Alicante vertrokken richting Córdoba. Om 11, na een vrij onaangename busrit (met weinig plaats en luide Italianen), kwamen we eindelijk in Córdoba aan. Het prachtige Córdoba en het zonnetje deden al onze frustraties meteen verdwijnen. We bezochten het Alcázar en de Mezquita van Córdoba.
Om 15u in de namiddag reden we dan verder naar Sevilla, waar Jasmine en Jana (twee klasgenootjes uit Antwerpen) ons stonden op te wachten. We kwamen immers om deze schatjes te bezoeken en we mochten dan ook bij hen overnachten.
Jana had het idee om ’s avonds naar het ‘alumbrado de Sevilla’ te gaan. Dat is een soort ceremonie, waarbij de kerstlichtjes in de stad worden aangestoken. Samen telden we af tot plots heel Sevilla verlicht werd. Er was heel veel leven in Sevilla, het leek wel alsof heel Spanje op straat stond. Ik had het wel even moeilijk om te wennen aan de drukte in de grote stad. Na een wandeling onder de, nu aangestoken, kerstlichtjes, zijn we tapas gaan eten. Na de slapeloze nacht in de bus en de drukke avond in de stad, was ik blij om in mijn bed te duiken.
De volgende ochtend kon ik er weer helemaal tegenaan. We begonnen met een citytour om de stad te leren kennen. Een gids met een prachtig Zuiders accent leidde ons doorheen de stad. Vooral de kathedraal, de fonteinen en de schattige straatjes stalen ons hart. In de namiddag bezochten we het indrukwekkende Real Alcázar, het pareltje van Sevilla. Daarna zagen we de zon ondergaan vanop ‘las Setas’, een moderne constructie in de vorm van paddenstoelen.
Het Real Alcázar:
Las setas:
’s Avonds hadden we een date met onze medestudenten uit Antwerpen in het Italiaanse restaurant San Remo. Het was zalig om iedereen nog eens terug te zien. Een avond was natuurlijk veel te kort om volledig bij te babbelen. Iedereen had al zoveel avonturen beleefd; We hebben gegeten, gedronken, gelachen, gedanst, … Ik heb er enorm van genoten!
Zondagochtend begonnen we na een heerlijke brunch aan onze laatste tocht door de stad. Ik wou per sé nog de Plaza de España gezien hebben en het was het dubbel en dik waard. We huurden een roeibootje en genoten van het mooie plein.
Sevilla heeft zeker en vast mijn hart gestolen. De kleine straatjes, de paarden en koetsen overal, de prachtige gebouwen en de lieve mensen lieten wel degelijk een indruk achter. Toch was ik wel blij om weer naar het rustige Alicante te gaan.
Tijdens het etentje en daarna op Astrid haar kot, hadden we het eens over Erasmus en onze ervaringen hier. Dat deed me eens nadenken over wat ik er nu eigenlijk van vind.
Voor mij is Erasmus een verhaal met ups en downs.
Mogen we blijven alsjeblieeeft?
In het begin had ik het heel moeilijk, omdat ik ten eerste veel moeilijkheden had met het vinden van een goed lessenrooster en een goed kot. Als ik toen Anne niet had gehad als kotgenoot, weet ik niet of ik in Alicante was gebleven. We hebben elkaar echt door die moeilijke periode gesleurd, door vooral positief te blijven en moed te houden en ons niet te wentelen in zelfmedelijden.
Kort daarna kwamen dan ook mijn ouders en zus op bezoek. Zij hebben ons en onze Erasmus eigenlijk gered (en daar ben ik hen heel dankbaar voor). Ze zijn onmiddellijk op zoek gegaan naar een oplossing en vonden al snel via de universiteit een nieuw appartement. Vanaf dat we verhuisd zijn, is ons Erasmusavontuur pas echt begonnen.
Plots bevonden we ons in het midden van alles; alle clubs, alle restaurants, vlakbij de zee, koffiebars, ijskraampjes, winkels, … . Plots waren we niet meer gevangen tussen vier muren in de middle of nowhere. En dat voelde oh zo goed.
En nu het einde begint te naderen, wil ik niet meer naar huis. Ik zie er natuurlijk enorm naar uit om mijn familie en vrienden thuis terug te zien! Maar langs de andere kant wil ik natuurlijk zo lang mogelijk blijven. De druk op school ligt hier om te beginnen al veel lager, wat me enorm deugd doet. Ik snap niet waarom we ons in Antwerpen altijd zo moeten uitputten. Ik heb echt de meest geweldige mensen ontmoet, en ik wil ze nooit meer kwijt. En het gaat heel moeilijk zijn om afscheid te nemen van al die fantastische personen. Daarbovenop, ga ik het ongelooflijke weer missen: het weer is hier namelijk fantastisch goed, (winter, wat is dat?). Dit weekend heb ik zelfs nog in de zee kunnen zwemmen! Ten slotte wil ik mijn roommate Anne niet meer afgeven haha. Please kom bij mij in Antwerpen wonen!
De downs die we hebben gehad, waren vaak heel down. Maar we hebben elkaar er elke keer doorgesleurd; niets dat niet kan opgelost worden met een geweldig kotgenootje, een chocolaatje, een theetje en een paar films.
Om af te sluiten laat ik het woord eens aan iemand anders. Ook onze liefste klasgenootjes in Sevilla hadden nog een kleine boodschap voor jullie:
"De mensen in België zullen er in februari nog altijd zijn, maar die 5 maanden avontuur dat je gekregen hebt, beleef je maar een keer! Dus die ongeruste ouders laat je natuurlijk genoeg iets horen van jezelf, en stuur die significant other misschien wel een goeiemorgen en een slaapwel, maar hang niet elke dag aan de telefoon met iemand uit ons Belgenland. Als ik dat had gedaan, had ik nooit geleerd dat er ver voorbij de parking nog een stad was waar ik mijn hart kon verliezen" ~Vinnie Schelfhaut
"Erasmus lasts a few months but you will miss it forever" ~ Anne Demuys
"Erasmus is not one year in your life but your life in one year" ~ Jasmine Heyvaert
"Voor mij is Erasmus constant genieten van alle kleine dingen die ik meemaak: dat nieuwe kleine straatje ontdekken, een reisje hier, bezoekje daar, maar vooral nieuwe mensen van over de hele wereld leren kennen. 'La escuela de la vida' waarin uw eigen leven verrijkt wordt doordat je andere culturen en gewoontes leert te appreciëren, ook al kan je sommige ervan maar niet vatten. Ik apprecieer nu nog tien keer meer wat voor een geluk wij hebben en hoe zalig het leven is. Ik zie nog meer de schoonheid van de simpele dingen en geniet echt van elk klein ding dat er gebeurt. Maravillosa!" ~ Eefje Brosens
"You build a life for 20 years and you leave it for 5 months. You build a life for 5 months and leave it forever. Which one is harder?" ~ Janou van Oosterbosch
"Het minste wat ik kan zeggen is dat het hele ervaring is, eentje die je nooit meer vergeet.
Een levenservaring waar je een andere cultuur, nieuwe mensen en vooral jezelf leert kennen." ~ Jana Wuyts
Comments